НЕБАГА́ТЕЧКО, присл. Зменш. до небагато. Небагатечко угризнув я «Макбета» та й кинув (Панас Мирний, V, 1955, 362); — Небагатечко є дома травички, та й та ще там, мабуть, нескошена сохне (Архип Тесленко, З книги життя, 1949, 98).
НЕБАГА́ТЕЧКО, присл. Зменш. до небагато. Небагатечко угризнув я «Макбета» та й кинув (Панас Мирний, V, 1955, 362); — Небагатечко є дома травички, та й та ще там, мабуть, нескошена сохне (Архип Тесленко, З книги життя, 1949, 98).
Словник української мови: в 11 томах. — Том 5, 1974. — Стор. 245.