ПЛАНЕ́РНИЙ, а, е.
1. Прикм. до планер. Планерні
змагання;
// Признач. для планерів. Планерні станції.
2. Пов'язаний із заняттям планериста, з планеризмом. Планерна справа; Планерна школа.
ПЛАНЕ́РНИЙ, а, е.
1. Прикм. до планер. Планерні
змагання;
// Признач. для планерів. Планерні станції.
2. Пов'язаний із заняттям планериста, з планеризмом. Планерна справа; Планерна школа.
Словник української мови: в 11 томах. — Том 6, 1975. — Стор. 561.