ПОЛЯ́ЧИТИ, чу, чиш, недок., перех., рідко. Те саме, що ополячувати. — Виходить — лагодилася [цариця Марина] полячити народ руський!.. (Іван Ле, Побратими, 1954, 13).
ПОЛЯ́ЧИТИ, чу, чиш, недок., перех., рідко. Те саме, що ополячувати. — Виходить — лагодилася [цариця Марина] полячити народ руський!.. (Іван Ле, Побратими, 1954, 13).
Словник української мови: в 11 томах. — Том 7, 1976. — Стор. 109.