ТАТАРВА́, и, жін., збірн., зневажл., заст. Татари (у 2 знач.). Було, як почують хуторяни, що йде татарва, то.. ховаються по байраках і котловинах (Олекса Стороженко, I, 1957, 203); — Набігла татарва на нашу сторону, що попалила, що порубала, а що того полону набрала? (Панас Мирний, I, 1954, 182); І горло їй [Україні] уже не стисне Ні шляхта, ані татарва (Дмитро Павличко, Бистрина, 1959, 26); * У порівняннях. — Ото нападуть [жандарми] на нас татарвою, сплюндрують та змісять все село (Петро Козланюк, Ю. Крук, 1957, 356).