УСТРІНУТИ (ВСТРІНУТИ) і УСТРІТИ (ВСТРІТИ), іну, інеш; мин. ч. устрінув, нула, ло і устрів, ріла, ло; док., діал. Зустріти. Марина, де не встріне хлопців, до себе на вечорниці закликає (Нечуй-Левицький, I, 1956, 97); [Сестра Серахвима (убік):] Ну, вже ця й Мархва. Аби встріла якого мирянина — зараз і зуби до його вискалить (Панас Мирний, V, 1955, 103).